ده چهره‌ی شاخص در از آن‌ خودسازی

هم‌زمان با نمایشگاه جدید موزه‌ی هامر که به بررسی تلاقی و هم‌پوشانی هنرمندانی که در زمینه‌ی از ‌آن ‌خودسازی و نقد نهادی فعالیت می‌کنند می‌پردازد، قصد داریم نگاهی داشته باشیم به برخی از هنرمندان از آن خودساز موردعلاقه‌مان. از هنرمندان پاپ آرت و نسل تصویر گرفته تا مجادلات داغ دادگاه. ده هنرمندی که در پذیرش دنیای هنر از شیوه‌های از آن‌ خودسازی (و حتی کپی‌برداری مستقیم) به عنوان یک رویه‌ی هنری قانونی و البته بحث‌برانگیز سهم به سزایی داشته‌اند.

نام جون پایک

تصویر ۱- نام جون پایک و جود یالکوت/ کمون ویدیویی (بیتلز از ابتدا تا پایان)/ ۱۹۷۲

جون پایک نه تنها پدر ویدئو آرت بلکه یکی از پدران هنر از آن خودسازی مدرن نیز هست. شناخته‌شده‌ترین آثار او که با مشارکت جود یالکوت ساخته شده‌اند، بریده‌ فیلم‌های رسانه‌ی جمعی، کنسرت‌های گروه بیتلز، سخنرانی‌های ریاست جمهوری و موارد مشابهی که آن‌ها را فشرده و به طور الکترونیکی تحریف کرده‌اند.

زیگمار پولکه

تصویر ۲- زیگمار پولکه/ماشین تمیز- روحیه‌ی خوب/ ۲۰۰۲

زیگمار پولکه که به سبک واقع‌گرایی سرمایه دارانه‌ی خودش کار می‌کرد، نقد کنایه‌آمیزی از مصرف‌گرایی در آلمان پس از جنگ ارائه کرده است. برخی از شناخته‌شده‌ترین ‌آثار او، کلاژهای تصویرسازی او از فرهنگ‌عامه و تبلیغات بود، مانند صحنه‌ی «سوپرمارکت‌ها»‌ که ابرقهرمان‌ها در یک فروشگاه مواد غذایی در حال خرید هستند.

باربارا کروگر

در صف اول نسل تصویر، باربارا کروگر از زمان اولین نمایشگاهش در موما پی اس ۱ در سال ۱۹۷۹ تصاویر از آن‌ خود سازی ‌شده را با متن‌های جسورانه و قاطعانه کنار هم قرار داده است. نقل قول‌های کروگر هم دیداری ـ مانند تصاویر افراد مشهور و سیاست‌مداران- هم متن محور هستند، مانند مجموعه آثاری که نقل‌قول‌هایی از مالکوم ایکس، کورتنی لاو و اچ ال منکن را بیان می‌کند.

ریچارد پرینس

تصویر ۳- هلاک

هنرمندان کمی وجود دارند که بیشتر از پرینس با شیوه‌ی کار از آن ‌خود سازی مرتبط باشند، کسی که مشخصه‌ی تمام آثارش، یافتن و پیکربندی مجدد تصاویر از پیش موجود است. چه در تبلیغات مارلبرو که دوباره عکاسی شده یا جلد‌های رمان‌های عامه‌پسند اسکن شده یا دوباره رنگ‌آمیزی شده. او بیان می‌کند: «تصاویر تبلیغاتی به مؤلف وابسته نیستند»، «آن‌ها این‌گونه به نظر می‌رسند که هیچ تاریخ و سابقه‌ای برایشان وجود ندارد، انگار که به یک‌باره ظاهر شدند. آن‌ها شبیه چیزی هستند که هنر همیشه می‌خواهد به نظر برسد».

یاسوماسا موریمورا

تصویر ۴- خودنگاره (بازیگر) /به سبک آدری هپبورن ۲/ ۱۹۹۶

موریمورا با تشبیه شیوه‌ی کار خود به «در آب خیساندن توفوی خشک‌شده و سرو کردن دوباره‌ی آن برای خوردنش» از اوایل دهه‌ی ۱۹۸۰، خودش را در تصاویر نمادینی که از تاریخ هنر، رسانه‌ی جمعی و فرهنگ‌عامه گرفته شده، جاسازی کرده است. موریمورا برای ساخت آثارش مانند سیندی شرمن، از لباس، گریم و صحنه‌پردازی‌های پر نقش و نگار استفاده می‌کند.

لوئیس لاولر

عکس‌های لوئیس لاولر، ماهیت و نمایش هنر را زیر سؤال می‌برند و نماهایی از پشت‌صحنه‌ی هنر در مجموعه‌های خصوصی و مؤسسات عمومی را عرضه می‌کنند. او تصاویری از جعبه‌های بریلو وارهول در انبار، مجسمه‌ی پیکاسو پیچیده در پلاستیک، نقاشی‌های در حال جابه‌جایی ریشتر، همچنین، کنار هم قرارگیری غیرمعمول و انتزاعی شده‌ی آثار هنری در نمایشگاه را به ثبت رسانده است.

وانگ گوانگی

تصویر ۶- وانگ گوانگی/ انتقاد بزرگ- مجموعه‌ی پپسی، ۲۰۰۷

یکی از نمایندگان اصلی پاپ سیاسی وانگ گوانگی است که کاربری تصاویر تاریخی پروپاگاندای چینی را تغییر می‌دهد و آن‌ها را با لوگوی برندها، متن‌ها و سایر تصاویر تبلیغاتی غربی ترکیب می‌کند. کریستی می‌نویسد: «وانگ با یافتن تلفیقی هماهنگ و قدرتمند از این دو ایدئولوژی و سیستم بصری، نه تنها طنز این دو، بلکه راه‌هایی را آشکار می‌کند که این سیستم‌های به ظاهر متضاد از نظر بصری مکمل یکدیگر می‌شوند».

دبورا کاس

تصویر ۷- پرتره‌ی هنرمند به عنوان مردی جوان، ۱۹۹۴

دبورا کاس می‌گوید: «من برای مدت طولانی تمایل به از آن خودسازی داشتم، این چیزی است که من هستم.» کاس با عبور از مرز میان ادای احترام مؤدبانه و کپی کردن گستاخانه، از سبک‌های خاص برخی از نمادی‌ترین هنرمندان مرد قرن بیستم تقلید می‌کند و کار آن‌ها را تغییر می‌دهد. پروژه‌ای فمینیستی با هدف وارد کردن صدایی زنانه به دنیای هنر معاصر ماچو (نرینه رفتار) و تحت سلطه‌ی مردان.

کوریتا کنت (خواهر ماری کوریتا)

تصویر ۸- کوریتا کنت/ اخبار هفته، ۱۹۶۹

کوریتا از استادان کم قدردانی شده‌ی هنر پاپ است که زندگی بزرگسالی خود را به عنوان یک راهبه و مربی هنری آغاز کرد و سپس آن را وقف تمام‌وقت برای هنر کرد. گستره‌ی آثارش از کارهای بازیگوشانه و ادبی‌ گرفته –نقل‌قول‌های مورد علاقه‌اش درآمیخته با لوگوی شرکت‌ها- تا آثار سیاسی دقیق را شامل می‌شود، مانند مجموعه آثاری که تصاویر جنبش حقوق مدنی را با اعتراضات ضد جنگ در هم‌آمیخته است.

ریچارد پتیبون

تصویر ۹- اندی وارهول «جعبه‌ی بریلو، ۱۹۶۴»، ۱۹۶۹

به نظر می‌رسد پیتیبون با بازآفرینی‌های مینیاتوری دقیق خود از آثار نمادین همه، از کنستانتین برانکوزی گرفته تا اندی وارهول، راه را برای هنر از آن خودسازی معاصر هموار کرده است. او می‌گوید: «من می‌خواستم نقاش بزرگی باشم، چه راهی بهتر از کپی کردن یک نقاشی عالی برای انجام این کار؟»

استفاده از محتویات مجله کادر بدون ذکر منبع پیگرد قانونی دارد.

انتخاب: هستی ظهیری
مترجم: مهتاب قائدی
منبع: https://www.artsy.net/article/artsy-editorial-stories-10-iconic-photos-magnums-70-year-history

Save
5 2 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
Select your currency
error: محتوا محافظت شده است!!
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x
()
x